JEWELE KONTRATAKUJĄ

Kiedy Nike sięga do archiwum serwując kolejne re-edycje modeli, których lata świetności dawno minęły włos na głowie potrafi się zjeżyć. Air Base II zupełnie niepodobne do oryginału czy ostatnie Air Maxy 96 ze zmodyfikowaną podeszwą... Pomysły designerów producenta z Oregonu często mijają się z naszymi oczekiwaniami.

Kilka miesięcy temu amerykański gigant z dumą ogłosił powrót starego kształtu Air Maxów 1. Sprawę komentowałam na facebooku. W skrócie, Nike znalazł kolejny powód aby za horrendalne pieniądze wmówić wszystkim, że się stara co jest oczywistą ściemą ale przekłada się na zysk. Liczne zawody nie zgasiły iskierki nadziei. Przykład wysokich Air Jordanów 1 pokazuje, że zdarzają się przebłyski na tyle jasne aby coś nowego stało się powodem do radości. Zbliżające się wielkimi krokami pierwsze retro jeweli może być jedną z nich. W każdym razie, oczy mi się zaświeciły na ich widok. I świecą za każdym razem, gdy natknę się na nową, dotąd nieznaną kolorystykę AM1 czy AF1 z małym swooshem na boku.

Postanowiłam nieco odświeżyć pamięć. Powtórka oznaczała powrót do wcześniej drążonego tematu. Kolorystyka pochodzi z 1996 roku. Początkowo były wydane jako Air Max Leather SC. Charakteryzowały się nieziemską jakością skóry o wyraźnie zarysowanej fakturze. Towarzyszył im mięsisty obszyty tasiemką język.

Najbardziej widoczną różnicą między retrem a OG jest zmiana outsole'a z czarnego na przezroczysty. Fajne, efekciarskie lecz przezroczysty outsole nie sprawdzi się tak dobrze jak czarny. Idźmy dalej. Ciężko ocenić kształt nie widząc profilu buta więc to ominę. Język sprawia wrażenie uszczuplonego. Skóra pozbawiona faktury nie jest dobrą przesłanką, chociaż nie chce jej skreślać. Z perspektywy airmaxowego fanatyka doczepiłabym się do kwadratowego kształtu mudguardu na tyle, którego przeżyć nie mogę.

Jak źle by nie było cieszę się, że Nike zdecydował się przywrócić jewele w starej, dobrej odsłonie a nie kształcie z 2010 roku.