WDYWT? Nike Free Flyknit Mercurial 2016
Nie miałam na nie zajawki. Mercuriale były dla mnie interesujące, ale to wszystko. Cena detaliczna na poziomie 800 zł to gruba przesada. Niemniej, były dla mnie ciekawym zjawiskiem a granatowy odcień trafiał w mój czuły punkt i chyba jako jedyny był do zaakceptowania z możliwością wskoczenia na półkę uwielbienia. Jednak szybko wrzuciłam je do worka "na później, w porywach do nigdy". Te buty miały nigdy nie trafić w moje ręce. Stało się inaczej.
Gdy w połowie września ubiegłego roku pojawiły się za 205 zł w oficjalnym sklepie Nike'a byłam przekonana, że chwilę po złożeniu zamówienia otrzymam maila z informacją, że zamówienie zostaje anulowane. Ku mojemu zdziwieniu nic takiego nie miało miejsca. Mało tego! Status zamówienia szybko zmienił się na realizację "w toku" a po chwili na "wysłane".
Po otwarciu pudełka ogarnęło mnie szaleństwo. Jak na buty zrobione przy pomocy igły, nici, odrobiny kleju, pianki, kawałku zamszu i skóry byłam pod wrażeniem. Przymiarka lekko wyhamowała mój zachwyt. Nie jestem pewna czy to kwestia mojej pary czy generalna przypadłość ale ciężko mi się w nich chodzi. Już od momentu pierwszego założenia pięta w prawym bucie wyraźnie mnie boli. I tu zaczęły się moje wątpliwości czy je zostawić. Ostatecznie doszłam do wniosku, że druga taka okazja się nie powtórzy, a i wymiana jest dość ryzykowna.
Mam za sobą trzy, może cztery spacery. Bywa różnie. Raz jest super, drugi raz wracam z bolącą stopą. Design wynagradza uszczerbki na zdrowiu, chociaż wciąż biję się z myślami. Buty mają być wygodne bez względu na to jak piękne czy też brzydkie są.
Gdy w połowie września ubiegłego roku pojawiły się za 205 zł w oficjalnym sklepie Nike'a byłam przekonana, że chwilę po złożeniu zamówienia otrzymam maila z informacją, że zamówienie zostaje anulowane. Ku mojemu zdziwieniu nic takiego nie miało miejsca. Mało tego! Status zamówienia szybko zmienił się na realizację "w toku" a po chwili na "wysłane".
Po otwarciu pudełka ogarnęło mnie szaleństwo. Jak na buty zrobione przy pomocy igły, nici, odrobiny kleju, pianki, kawałku zamszu i skóry byłam pod wrażeniem. Przymiarka lekko wyhamowała mój zachwyt. Nie jestem pewna czy to kwestia mojej pary czy generalna przypadłość ale ciężko mi się w nich chodzi. Już od momentu pierwszego założenia pięta w prawym bucie wyraźnie mnie boli. I tu zaczęły się moje wątpliwości czy je zostawić. Ostatecznie doszłam do wniosku, że druga taka okazja się nie powtórzy, a i wymiana jest dość ryzykowna.
Mam za sobą trzy, może cztery spacery. Bywa różnie. Raz jest super, drugi raz wracam z bolącą stopą. Design wynagradza uszczerbki na zdrowiu, chociaż wciąż biję się z myślami. Buty mają być wygodne bez względu na to jak piękne czy też brzydkie są.
Komentarze
Prześlij komentarz